Eenzaamheid

Eenzaam opgezocht op het Internet geeft de omschrijving “alleen”.Uit eigen ervaring vind ik dit wel een erg magere omschrijving. Ik ken persoonlijk beide gevoelens. Laat ik het zo omschrijven. Eenzaam betekent altijd een gevoel van compleet alleen zijn. Alleen zijn betekent niet het gevoel van eenzaamheid ervaren.

Vreemd eigenlijk. Ik omschrijf zelf het eenzaam zijn als compleet alleen zijn. Ik kan in plaats van het woord “compleet” ook de woorden “volledig”, “volkomen” of “geheel en al” gebruiken. En dat is dan ook het gevoel wat ik echt van binnen voel. Er bestaat geen omgeving meer die bij jou op dat moment echt kan binnenkomen. Je bent toegewezen op jezelf. Je zult in deze fase van je leven dus moeten leren om met jezelf te leren leven, gelukkig te worden en pijn te voelen. Niemand kan je dat eenzame gevoel wegnemen. Je zult het zelf moeten doen. Anderen kunnen je steunen, eigen ervaringen benoemen, van je houden zoals je bent…………… maar omgaan met eenzaamheid, je zult het zelf moeten doen.

Eenzaam. We kunnen er nog een andere dimensie aan toe voegen. “Een” en “samen”. Jij bent alleen met jezelf, dus samen. Het “samen” kan ook gezien worden dat alles buiten de mensen om jou heen, jou kunnen helpen om verder te komen met jouw weg, jouw les van dit moment. God, de natuur, energieën om jou heen, gidsen, engelen, of het universum.

Eenzaam zijn is, in mijn ogen, het aan de slag gaan met jezelf. We dragen de lasten met ons mee die we toegeschoven hebben gekregen in de loop van ons leven. Vaak hebben we op jongere leeftijd daar niet het nodige mee gedaan en houden het liever verborgen achter een denkbeeldige deur. Af en toe gaat deze deur ongewenst open en stroomt de daarbij behorende emotie naar buiten. Niet verwerkt. Het alleen zijn en de daarop volgende eenzaamheid komt in alle hevigheid naar binnen. Elke keer als er iets gebeurt waardoor we opnieuw geconfronteerd worden met deze pijn zal de diepte van de eenzaamheid die doorleeft moed worden heftiger zijn. “Moed” staat bewust niet met een “t” geschreven. Het vergt veel moed om aan het werk te gaan met de negatieve emotie en de daarbij behorende oorzaak die het openen van de deur met zich meebrengt. De enige mogelijkheid is om naar binnen in jezelf te gaan. Naar binnen, waar je je zelf tegenkomt. Naar binnen, waar nog onbekende en onverwerkte lessen op jou wachten. Jij bent de enige die er iets mee moet (d) gaan doen. Jij alleen. En daarbij hoort eenzaamheid.

We willen als mens geen eenzaamheid voelen. We ervaren het als een ongewenst iets. Het doet pijn en maakt ons verdrietig. Het tast ons helder en objectief denken aan. Het zondert ons af en vervreemdt ons van onszelf en de omgeving. Een tijdelijke vervreemding zal ook zeker plaats vinden. Ons innerlijke is ons soms ook vreemd. Maar naarmate we vaker bij onszelf naar binnen gaan zal de vreemdeling veranderen in een bekende. Zie eenzaamheid niet altijd als een zware weg die we regelmatig moeten gaan, zie het als een weg die we mogen gaan. Het kan ons heel veel leren en inzichten geven. Na een periode van eenzaamheid, waarin we echt aan onszelf gewerkt hebben, komen we er altijd sterker uit te voorschijn. Uiteindelijk kunnen de frequenties van het eenzaam zijn en de dieptes van de dalen afnemen.