De drie onderbroken ringen

                                                                                                                              
En dan komt het moment dat de weg die je enkele jaren bent ingeslagen duidelijk wordt. Nog steeds momenten van twijfels, maar ook steeds vaker momenten van bevestigingen en zekerheden. De stiltes die soms vallen binnen een gesprek zijn vaak nodig om dingen te laten bezinken en duidelijkheid te verschaffen. Zo ook de stiltes die vallen binnen het leven van iemand. Soms zijn ze welkom en geeft het rust. Een andere keer herkennen we het nut er niet van en laten we het, soms met onrust en de nodige eenzame gevoelens, over ons heen komen.

Waarom loopt het ene moment een gesprek perfect met iemand en het andere moment totaal niet? Soms lijkt het wel of we in een andere taal met iemand proberen te communiceren. Welke woorden we ook gebruiken, welke voorbeelden we ook aandragen, we vinden geen echt contact. Zelfs is het mogelijk dat het contact eerder verslechtert dan verbeteren. “Had dit gesprek maar nooit plaats gevonden. Het heeft niets gebracht”. Herkenbaar?

Ik geloof dat we inderdaad soms een “taal” spreken die niet altijd begrepen wordt. We staan er dan niet altijd open voor. We zijn bezig met andere zaken en ons hoofd is er niet bij. We horen wel wat die ander zegt maar echt luisteren en op de juiste wijze reageren, lukt dan niet. Zouden we dat zelfde gesprek op een ander tijdstip hebben gevoerd dan had het misschien wel een kans van slagen gehad. Voor het wel of niet slagen van een gesprek krijgen we soms maar één kans.Bij enkele, soms wat “zwaardere” gesprekken is het belangrijk dat we dan “zeker” weten dat de ander, met wie we het gesprek gaan voeren, er voor open staat. Die ander moet ook bereid zijn om dit gesprek echt aan te gaan. Het gevoel daarbij en een positieve instelling is hierbij erg belangrijk. En….. heeft het gesprek dan altijd een kans van slagen?

Het is enorm belangrijk of de mensen in een omgeving zitten die positief meewerkt aan het slagen van deze ontmoeting. Is het gezellig, lekker warm & veilig. Is er iets lekkers te drinken, iets te eten & staat er een inspirerende en rustige muziek op. Vindt het gesprek plaats met een mooi uitzicht en gemakkelijke stoelen. Allemaal ingrediënten die bijdragen tot een succes.Toen ik mij besefte dat er drie dingen waren om succes te boeken met gesprekken, kreeg ik het idee om een symbool te creëren voor mijn eigen gespreksomgeving. Een symbool dat ik op briefpapier kan printen en waaraan de mensen kunnen zien dat het bij mij hoort. Mijn symbool bestaat uit drie ringen. Twee van gelijke grote en kleur. Dit stelt in mijn beleving twee mensen voor (of meerdere) die open staan voor een echt gesprek. De twee cirkels draaien continue, niet altijd met gelijke snelheden. Op bepaalde momenten zullen de twee openingen elkaar gaan ontmoeten. Meestal voor korte tijd. Dat kan betekenen dat een gesprek wat dàn kan slagen, een moment later niet het gewenste effect meer heeft. De derde cirkel is groter en heeft de groene kleur van “vernieuwing” & “verandering”. Deze omvat de twee kleinere cirkels en heeft haar opening naar de beide openingen van de andere twee cirkels gericht. Deze cirkel symboliseert het moment, de omgeving, de veiligheid…….. Kortom dat wat buiten ons, tastbaar en niet tastbaar, aanwezig is.

Ik heb er vrij lang over nagedacht. En dan plotseling is “het” er. Het is voor mij nu heel logisch en het voelt goed. En als iets goed voelt, is mijn ervaring, dan laat ik het verstand niet meer toe. Drie ringen. Ik vind het voor mij een mooi symbool…………………..